Chleba i igrzysk, pożywienia i rozrywek, domagało się rzymskie pospólstwo od sprawujących władzę. Historia potwierdziła wagę i ciągłą aktualność tych oczekiwań. Władza może spać spokojnie gdy potrafi zagwarantować swoim podopiecznym spełnienie tych żądań. Z dostarczeniem podwładnym igrzysk nie ma problemu. Problemem sprawujących władze bywa dostarczenie ludowi odpowiedniej ilości „chleba”. Na skutek jego braku lub niedoboru następują protesty, manifestacje, rewolucje, wojny. Upadały i upadają władze i systemy polityczne. Czy władza pochodząca z wyboru potrafi swojemu elektoratowi zapewnić w dłuższym okresie czasu „chleb” tj. przyzwoity poziom życia? Istotne wady tego systemu politycznego sprawiają, że jest to niemożliwe.

Demokracja przedstawicielska = niegospodarność, życie na kredyt, bankructwo

Demokracja przedstawicielska ma kilka istotnych wad które prowadzą do katastrofy finansowej i ekologicznej społeczeństwa które ją stosują. Wynika to z faktu, że dla przedstawicieli, zgodnie z naturą ludzką, nie jest najważniejsza sytuacja ekonomiczna i ekologiczna „pospólstwa” którym rządzą. Ważne jest by dalej być u władzy. Podstawową cechą jednopartyjnej demokracji socjalistycznej była propaganda. Porównywano ją do parowozu w którym cała para idzie w gwizdek. W systemie demokracji przedstawicielskiej jest podobnie – cała para idzie w walkę o głosy wyborców. Jej podstawowe wady to:

• Brak lub skuteczna blokada inicjatywy stanowienia przez obywateli (suwerena) prawa ponad głowami polityków oraz realnego prawa weta poczynań władzy. Przedstawiciele wykorzystują to i stanowią, bez pytania się obywateli o zgodę, korzystne dla siebie prawo, zaciągają w ich imieniu kredyty, wysyłają żołnierzy na egzotyczne wojny oraz nadmiernie rozbudowują administrację.

• W demokracji przedstawicielskiej decydującą rolę odgrywają emocje a nie rozsądek. Przedstawiciele wybierani są w oparciu o sprawny marketing a nie realne i racjonalne programy polityczne. Programy poszczególnych ugrupowań politycznych to licytacja obiecanek . Charakterystyczny „program wyborczy” miało ugrupowania polityczne Nr 1na liście wyborczej w drugiej RP: „Głosuj na jedynkę - będziesz jadł kiełbasę i szynkę!”Jak wynika z szacunków „Rzeczpospolitej” ponad 40 miliardów złotych kosztowałaby realizacja przedwyborczych obietnic największych partii deklarowanych do dn. 20 września 2011. Jeśli słowa przejdą w czyny to budżet tego nie udźwignie.

• Nie ma sprzyjających warunków dla planowania i realizacji projektów długo okresowych. Polityków interesują jedynie projekty krótkookresowe efektami których można się pochwalić elektoratowi przed kolejnymi wyborami. Projekty długo okresowe, wymagające wieloletnich nakładów inwestycyjnych, których efekty mogą być widoczne po kolejnych wyborach, ich nie interesują. Takie inwestycje zmniejszają autorom szanse wyborcze w kolejnych wyborach

• Nie ma sprzyjających warunków dla podejmowania kompromisowych decyzji w sprawach publicznych. Rywalizacja i konkurencja pomiędzy ugrupowaniami politycznymi o popularność wśród wyborców uniemożliwia politykom podejmowanie niezbędnych w wielomilionowych społeczeństwach, kompromisowych decyzji. Poseł jednej opcji nie może się godzić na kompromis z konkurencją bo przez własny elektorat zostanie uznany za „mięczaka” bądź „zdrajcę” i w kolejnych wyborach będzie bez szans na ponowny wybór.

• Władza przedstawicieli jest mało odporna na wpływy lobbystów i żądania wpływowych grup interesów. Powoduje to nadmiar ustaw korzystnych dla „sponsorów” oraz „kupionych” przez grupy interesów mogących mieć decydujący wpływ na wynik wyborów np. emeryci, rolnicy, prawnicy, itp.

W efekcie tych słabości demokracji przedstawicielskiej narody ją stosujące popadają w niewolę zadłużenia i zmierzają do katastrofy. Zadłużenie USA rządzone przez „przedstawicieli” od ponad 200 lat, jak pokazał jego licznik w dn. 26 września, wynosiło 14, 8 bilionów dolarów co w przeliczeniu na jednego obywatela dało 47,4 tys. dolarów tj. ok. 156,4 tys. zł. Dzięki temu, że „przedstawiciele” w naszym kraju rządzą tylko 20 lat nasz licznik Balcerowicza wykazał 26 września że, nasz dług publiczny RP wyniósł 888 444 mln zł co daje na jednego obywatela tylko/aż 23,147 tys. zł. Tego długu na pewno nie spłacą nasi „przedstawiciele”. Oni go tyko w naszym imieniu zaciągnęli.

Ostatni przywódca Związku Radzieckiego Michaił Gorbaczow oceniając demokrację przedstawicielską Władimira Putina która także mocno zadłuża Rosję podsumował: ”Aby iść naprzód, trzeba zmienić system". To trafna rada. Nie trzeba wymyślać nic nowego. Sprawa jest prosta. O swoich finansach, podatkach, kredytach, inwestycjach, emeryturach powinniśmy decydować osobiście. Sami musimy odpowiedzieć czy chcemy dzisiaj żyć na kredyt a jutro głodować? Czy potrzebne nam są dzisiaj kosztowne polityczne igrzyska?

Dokąd iść? Jaki system zastosować?

Nie trzeba wymyślać nic nowego. Nie mamy alternatywy. Od ponad 150 lat naród w środku Europy z imponującymi efektami ekonomicznymi i ekologicznymi stosuje prawdziwą demokrację ograniczającą wady przedstawicielskiej do minimum. Istotne w tym systemie jest realne prawo obywateli (suwerena) do stanowienia prawa ponad głowami przedstawicie li oraz prawo weta każdej ich decyzji.

Jest obawa, że „ciemny lud” nie dorósł do samodzielności. Będzie nietolerancyjny dla wszelkich mniejszości: finansowych, religijnych etc. , że będzie podatny na manipulacje itd. Zgoda mogą być na starcie takie przypadki ale jak wiadomo najskuteczniej uczymy się na własnych błędach. Jeśli rodzice o wszystkim decydują za swoje dzieci to nigdy nie nauczą ich samodzielności.

Zróbmy pierwszy krok - wprowadźmy system demokracji bezpośredniej na poziomie gmin. Niech obywatele poczują jej smak a mniejszości przekonają się, że „ciemny lud” potrafi podejmować rozsądne decyzje - jest tolerancyjny i nie jest roszczeniowy.
 

Fot. Wikipedia